Tytuł projektu: „Remont, przebudowa i rozbudowa budynku „starej szkoły” na Kwileckie Centrum Kultury
i Edukacji im. Floriana Mazurkiewicza”
Beneficjent: Gmina Kwilcz
Okres realizacji projektu: 2012-2013
Umowa o dofinansowanie podpisana: 02.07.2012 r.
Miejsce realizacji projektu: Kwilcz
Koszty projektu:
Koszty całkowite – 945 274,53 zł
Koszty kwalifikowalne – 768 515,87 zł
Koszty niekwalifikowane – 176 758,66 zł
Kwota dofinansowania - 653 238,48 zł
Wyszczególnienie zakresu rzeczowego:
ü Roboty budowlane
ü Instalacja elektryczna
ü Instalacja wod., kan., gaz., c.o. i wentylacji
ü Inspektor nadzoru
ü Inspektor praw autorskich
Opis projektu
Obiekt, który został wyremontowany, potocznie nazywany jest przez mieszkańców Gminy Kwilcz „starą szkołą” powstał w 1888 roku jako budynek szkolny. Budynek jest odrębnym, wolnostojącym jednokondygnacyjnym (z użytkowym poddaszem), niepodpiwniczonym obiektem z czerwonej cegły, na kamiennym fundamencie. Ściany szczytowe wykończone ozdobnym gzymsem, zwieńczonym po wschodniej stronie małą wieżyczką, w której znajdował się kiedyś dzwonek, nad nim natomiast umocowana została róża wiatrów.
Dach w większości pokryty był dachówką ceramiczną. Budynek przez wiele lat sprawował funkcję edukacyjną. Podczas II wojny światowej stacjonowali w nim żołnierze niemieccy.
W następstwie działań wojennych obiekt uległ częściowemu zniszczeniu. Nauczanie
w budynku „starej szkoły” wznowione zostało w lutym 1945r. W latach pięćdziesiątych dwudziestego wieku przeprowadzono częściowy remont i przełożono pokrycie dachu.
Pod koniec lat siedemdziesiątych dwudziestego wieku został wykonany generalny remont.
Na początku lat dziewięćdziesiątych dwudziestego wieku stopniowo rezygnowano
z prowadzenia zajęć w budynku. Zajęcia edukacyjne w tym budynku prowadzone były blisko 100 lat. Od 2007 roku budynek był nieużytkowany i niedostępny dla ludzi z zewnątrz (ogrodzony siatką stalową) i pełnił funkcję magazynu szkolnego.
Budynek objęty jest ochroną konserwatorską przez Wojewódzkiego Wielkopolskiego Konserwatora Zabytków w Poznaniu (nr ewidencyjny w karcie ewidencji zabytków w Urzędzie Wojewódzkiego Wielkopolskiego Konserwatora Zabytków w Poznaniu - 4173). Założenia projektowe uzgodnione zostały z Konserwatorem Zabytków w Poznaniu.
Projekt zakładał rewitalizację dawnego obiektu szkolnego na siedzibę instytucji kultury
pn. „Kwileckie Centrum Kultury i Edukacji im. Floriana Mazurkiewicza w Kwilczu”. Zmiana sposobu użytkowania budynku „starej szkoły” miała na celu zapewnienie funkcji umożliwiającej wykorzystanie nieużytkowanego obiektu, a tym samym zabezpieczenie go przed dalszą destrukcją i dewastacją, jak również zachowanie jego historycznego znaczenia, a przede wszystkim udostępnienie go mieszkańcom Gminy Kwilcz i okolic oraz turystom.
Obiekt niszczał: pokrycie dachu było nieszczelne i niezabezpieczone przed działaniem czynników atmosferycznych (woda opadowa, śnieg), w wyniku ubytków dachu pomieszczenia budynku były mocno zwilgocone, brakowało kompletnego systemu orynnowania, pourywane
i nieszczelne rury spustowe, brak sprawnego systemu odprowadzania wody deszczowej, zawilgocone mury zewnętrzne, fragmenty ścian pokryte mchem i porostami, niekompletne gzymsy, występowały liczne spękania muru, strop drewniany pomiędzy parterem a poddaszem był zawilgocony, miejscami zarwany, zniszczona stolarka okienna i drzwiowa.
Przed złożeniem wniosku o dofinansowanie wykonane zostały prace związane
z zabezpieczeniem obiektu, opracowaniem dokumentacji budowlano-architektonicznej oraz zostało wydane pozwolenie na budowę.
W ramach projektu zaplanowano prace obejmujące w szczególności: roboty rozbiórkowe
i zamurowania, fundamenty, konstrukcja strop nad parterem, ściany parteru i poddasza, dach
plus konstrukcja, podłoża, posadzki, tynki gładzie, malowanie, glazura, sufit podwieszany, stolarka okienna, stolarka drzwiowa zewnętrzna, stolarka drzwiowa wewnętrzna, elementy ślusarsko kowalskie, elewacja i elementy zewnętrzne, dostawa i montaż platformy pionowej.
Obiekt po specjalnym dostosowaniu pomieszczeń spełnia wiele funkcji. Układ funkcjonalny budynku (parteru oraz piętra), umożliwił stworzenie nowoczesnego, interdyscyplinarnego obiektu przy zachowaniu historycznych elewacji oraz częściowo pomieszczeń. Dwa główne oryginalne wejścia do budynku znalazły praktyczne zastosowanie również w nowej odsłonie obiektu – jedno z nich pozwala w łatwy sposób dostać się przez zaplecze do głównej sali, natomiast wejście pośrodku frontowej elewacji jest wejściem reprezentacyjnym. Jedynie
z tyłu budynku zostało stworzone zupełnie nowe, dostosowane do potrzeb osób niepełnosprawnych, wejście. Wprowadzając nową funkcję użytkową, do budynku „starej szkoły” w Kwilczu, dobudowana została w północnej części elewacji zachodniej niewielka,
2 kondygnacyjna prostokątna w rzucie część administracyjno-biurowa. Sposobem i formą rozbudowy nawiązuje do wysunięcia elewacji frontowej z tą różnicą, że nie dominuje
w elewacji tylnej ani w bryle obiektu, a skromnie odróżnia się fakturą, materiałem i kolorem od reszty budynku. Swoim charakterem nawiązuje do pozostałych szczytów, a przede wszystkim do szczytu elewacji – pozwoliło to na zwiększenie powierzchni budynku. Oryginalna bryła budynku szkoły pozostała ceglana na kamiennym cokole, zwieńczona dekoracyjnym gzymsem, gzymsami w poziomie okapu, urozmaicona ceglanymi nadprożami okiennymi i drzwiowymi oraz boniowaniem szczytu elewacji północnej z charakterystycznym gzymsem i parapetami zewnętrznymi w postaci gzymsów podokiennych. Dach pokryty został dachówką karpiówką.
Główne wejście do budynku zaprojektowano od strony zachodniej, tj. od dziedzińca Zespołu Szkół w Kwilczu. Przy schodach wejściowych znajduje sie podnośnik pionowy dla osób niepełnosprawnych. Od frontu zachowane zostały dwa wejścia z drzwiami drewnianymi dwuskrzydłowymi. Jedne drzwi stanowiące kiedyś wejście główne, stały się wejściem okolicznościowym. Drugie dawniej będące wejściem do sal lekcyjnych, obecnie stanowi wejście/wyjście z zaplecza głównej sali.
W obiekcie poza salami, pracowniami, częścią biurową oraz sanitarną zaprojektowano także liczne zaplecza, niewątpliwie przydatne przy szerokim zastosowaniu budynku.